Πέμπτη, Απριλίου 22, 2010

Get off their train!

i'm listening to that voice
this wooden,strict,pseudo-confident voice
while i feel the sunset is close
couldn't stand it
so i plugged in my head ,
let the music flow instead.
Ah,what a relief!
the wooden man looks funny now
moving his lips and his hands
trying to explain why the bottles lie by my bed
and the tears i've shed
giving me reasons to forget
and to keep going
"keep going" they say
songs,tv,suits, everyone.
i say
STOP! GET OFF THEIR TRAIN!
STOP! GET OFF THEIR TRAIN!
STOP! GET OFF THEIR TRAIN!
...

Πέμπτη, Απριλίου 15, 2010

Άλλη μια φορά νοσταλγικός (Αντίο Μάνο Ξυδούς)

Με αφορμή τον θάνατο του μεγάλου Μάνου Ξυδούς έκανα μια επανάληψη στο κεφάλαιο Πυξ-Λαξ. Νομίζω στη γενιά μου (δεκαετία 80) αποτελούν εξαίρεση αυτοί που δεν έχουν συνδέσει την εφηβεία τους με τα τραγούδια αυτής της μπάντας. Και μου ήρθαν στο μυαλό οι θύμισες...οι μυρωδιές και τα πρωτόγνορα αισθήματα,η αγνότητα και το χάσιμό της,η ανεμελειά και τα όνειρα.Πόσο θα ήθελα να γυρίσω πάλι εκεί,στο θέατρο δάσους, να χοροπηδάω γκαρίζοντας "Εσύ εκεί" ,ιδρωμένος,να χαμογελάω στο φίλο μου το φιάκα (α ρε φιακίδιο...σε πεθύμησα κι όχι μόνο εσένα...) και να ονειρεύομαι.Όσο κι αν πολλοί προσπαθούμε να μείνουμε παιδιά,όσο κι αν προσπαθούμε να πείσουμε τους εαυτούς μας ότι μείναμε παιδιά,κάτι ολοένα και χάνεται.Κι αν μου το αρνηθείς, ή είσαι εξαίρεση ή έχεις γερές πλάτες να πληρώνουν την ανεμελειά σου.

Δεν ήταν εύκολη η εφηβεία.Πολλοί θα σκεφτούν διαβάζοντας αυτές τις γραμμές "α πα πα,καλύτερα είμαι τώρα".Κι εγώ έτσι θα έλεγα...αλλά συνειδητοποιώ πόσο πολύτιμα ήταν κι εκείνα τα παράξενα συναισθήματα.Που τότε πονούσαν αλλά τώρα στεγνώσαν και έχουν χρώμα έντονο ανάμεσα στο γκρίζο...